Hopscheuten, de ervaringen van Tom Staal

Bekijk een grotere versie van deze afbeelding

Dat Twitter is zo gek nog niet. Afgelopen week deed ene Okke Amerongen een oproep voor liefhebbers van hopscheuten. Voor wie deze hemelse groente niet kent, dat zijn scheuten van de Hopplant en gelijk ook één van de duurste groente ter wereld. Dit vooral vanwege de tijdrovende bezigheid van het rooien. De prijs ligt rond de 100 euro per kilo. Echter Okke deed ze graag cadeau in ruil voor een recept. Hij is namelijk een site ter ere van dit Belgische ‘witte goud’ begonnen en wil zo aan content komen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken.

Vrijdagavond om 20:00 stond hij onder het blauwe bord van Utrecht CS. Ongeveer zes andere smulpapen waren ook op deze actie afgekomen. Na wat handen schudden kreeg iedereen een zakje van ongeveer 200 gram hopscheuten die nog dezelfde morgen waren geoogst. Nog even aanhoren wat de rest van plan is en snel naar huis. Hieronder beshrijf ik in drie delen hoe het me vergaan is. Eerst voor het bereiden, daarna het resultaat om af te sluiten met het recept.

Voor:

Vanaf het moment dat ik zeker wist dat ik de hopscheuten zou krijgen, liep ik na te denken over wat ik er mee zou gaan doen. Het moet in één keer goed gaan, geen blunders. Je kan niet tegen je vrouw zeggen: ‘Schat loop even langs de Turk om de hoek en pik nog even een pondje hopscheuten op’. Dat is simpelweg niet betaalbaar. Althans, voor mij niet. Je wilt ook niet te makkelijk denken. Je kunt wel iets met kip doen, maar dat is te simpel. Naast kip smaakt bijna alles. Daarnaast is het slechts de tweede keer dat ik het eet en bereid. De eerste keer was in Limburg onder streng toezicht overigens. Nu, een paar jaar later, mag ik het allemaal zelf beslissen.

Na lang wikken en wegen heb ik besloten om er een voorgerecht van te maken. Van de hopscheuten zelf ga ik een soort carbonara maken, maar dan zonder Parmezaanse kaas. Spek, ei, versgemalen zwarte peper en na het proeven beslissen of ik room toe ga voegen voor net iets meer vet. Die smaak moet natuurlijk wel goed overgebracht worden. Met die hopscheuten ‘a la carbonara’ een coquille en daarop een flinke lik ganzenlever. Dan hebben we mooie volle smaken die elkaar goed ondersteunen en elkaar zeker niet overlappen. Er moet alleen nog een zuurtje in om net die tik op je tong te geven. Daarvoor kook ik wat vers geperst grapefruitsap in met een beetje suiker en een mespuntje gemalen kardemom.

Na:

Met drie personen hebben we genoten. De smaken kloppen precies kan ik nu concluderen. De bedoeling was een voorgerecht, maar het is door de hoeveelheid hopscheuten wat groter uitgevallen. Niet dat we dat erg vinden, want hiervan kunnen we wel blijven eten. Om toch de juiste harmonie te vinden moet de portionering anders, dus dat zal ik in het recept meenemen. Er mist ook kleur (zie foto bij het recept, link naar het recept staat onderaan de pagina) en de opmaak moet anders. Persoonlijk kan die kleur me gestolen worden en de opmaak eigenlijk ook. Het smaakt en het ziet er verzorgd uit. Ik sta niet in een restaurant en om het mooi op te maken heb ik een rechthoekig bord nodig. Die onzin heb ik sowieso niet in huis. Hier draait het om smaak! Dus na verorbering is het recept als volgt geworden: Carbonara van hopscheuten met coquilles.

Meer weten over Tom? Volg Tom Staal op Twitter.

Over deze site

Hopscheuten.nl is een site van Okke Amerongen. Lees op over Hopscheuten.nl alles over het doel van deze site.